İran'ı Geçerken

31.12.2012

            Sabah İran saati ile 06.10’da Tahran’da olduk. Tahran’da 4 adet terminal var. Şehirlere ve yönlere göre değişiyor. Terminali Şarkî, Terminali Garbî, Terminali Cenubî ve Terminali Şimalî. Terminali Garbî’de indik, Terminali Cenubî’ye gitmek üzere bir taksi dolmuşa bindik. Araçta 2 kişi daha vardı. Kişi başı 5000 tümen (7 TL) ödedik. Diğer 2 yolcuyu bırakmak üzere dolaşırken sabahın erken saatinde kısa bir Tahran turu yapmış olduk. Sabahın erken saati olmasına rağmen yoğun bir trafik vardı. Tahran büyük meydanları olan bir kent, ancak o da Maku gibi gri renkli. Geniş caddeler var ve her yerde bayraklar dalgalanıyor. Reklam panolarının bir kısmında şehitlerin fotoğrafları sergileniyor. Azadî Meydanından geçerken o muhteşem anıtı, Azadî Kulesini (Özgürlük) gördük. Pers İmparatorluğunun kuruluşunun 2500. yıl dönümü için, 1971 yılında yapılmış olan bu anıt 2500 adet birbirine bakan taş ile süslenmiş.

            Terminali Cenubî’ye ulaştığımızda otobüs biletimizi aldık. Sabah 09.30’da, 22 saat sürecek olan, 1605 km’lik Zahedan yolculuğumuz başladı. Otobüsümüz eski ama koltukları yatırılabilen türden, bu iyi, uyuyabileceğiz. Şoförümüzün de Pakistanlı Belucilerden olduğu kıyafetinden ve konuşmasından anlaşılıyordu.  Yolculuğun büyük bölümü Taftan Çölünde geçecek. 

İran Taftan Çölü

Taftan Çölü bir bölümü (1690 km)İran’da, diğer bölümü (650 km)Pakistan’da olan, boz renkli topraktan oluşan büyük bir çöl. Çölün bazı yerlerinde yerleşim alanları var, buralardan sınırlı da olsa yeşil görünüyor. Yolculuk süresince otobüs 2 kez 30 dakikalık yemek molası, 2 kez de 5 dakikalık namaz molası verdi. Yemek molası da namaz saatine göre ayarlanmış. Mola yerlerini Türkiye’deki gibi donanımlı düşünmeyin sakın, daha basit ve sade yerler. Ancak buralarda (İran’da) içiniz rahat bir şekilde yemek yiyebilirsiniz. Tuvaletler de yine aynı koşullarda elbette. Çölde gün batımı göz alıcı bir güzellikteydi. 

Taftan Çölünde Gün Batımı

Boz rengin üstünde azalan güneşin renklerinin yansıttığı ışık büyüleyiciydi. Otobüste yabancı olarak eşim ve ben vardık. Mola yerlerinde bizimle Türkçe konuşan kişiler oldu, bunlardan bir tanesi de genç bir mühendisti. İhtiyacımız olduğunda farsça-türkçe çevirmenlik yaparak bize yardımcı oldu. Yol uzun ve sıkıcı, yeşilin olmadığı yolculuklar keyifsizmiş. İran’ı neredeyse sadece yolculuk yaparak geçtik ama istenirse Tahran’da ya da Zahedan da kalınabilir, biz tercih etmedik, dönüşte kalırız diye düşündük.